عالم شهود در عرفان حقیقی

معرفت و شهود در عرفان حقیقی:

عبارت است از دیدار حقایق به چشم دل و قلب پس از گذاراندن مقامات و درک کیفیات احوال.

مقصود از شناخت شهودی عبارت است از تماس مستقیم درون با واقعیت غیر قابل تماس حسی طبیعی و عقلانی، در حقیقت شهود عبارت است از بینایی درونی واقعیت با روشنایی خاصی که از بینایی حسی و شناخت عقلانی قوی تر و روشن تر است و با نظر به حالات گوناگون درونی در تماس با واقعیات این نوع بینایی قابل انکار و تردید نیست.

شناخت شهودی در حالات رویایی و تجریدی بیشتر بروز می کند تا در حالات طبیعی.